بعنوان بخشی از تلاش بسیاری از دانشمندان جهان برای استفاده از منابع تجدیدپذیر، توجه ‏دانشمندان برای ساخت قطعات الکترونیکی با استفاده از کاغذ بعنوان پایه جلب شده است. ‏برای رسیدن به این هدف، تلاش‌های تحقیقاتی منجر به ساخت محصولاتی مانند باتری‌های ‏کاغذی، دیودهای نوری و انواع مختلفی از مدارها را شده است. با این حال تاکنون، تلاش‌ها ‏برای ساخت ترانزیستورهای پایه کاغذی به علت زبری کاغذهای معمولی با شکست مواجه ‏شده است. چرا که برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های موجود در کاغذهای معمولی می‌تواند در ‏مقیاس میکرومتر باشد، در حالی که لایه‌های ترانزیستورها تنها تغییرات چند صد نانو متری را تحمل میکند.‏
برای غلبه بر این مشکل، پژوهشگران دانشگاه مریلند خمیر کاغذ را با آنزیم‌های ‏اکسیدکننده فرآوری کردند و تا رسیدن به سطح کاملا هموار، تحت کوبش مکانیکی قرار ‏دادند. در نهایت کاغذی بسیار هموار با 84% شفافیت (با میانگین قطر الیاف تنها 10 نانومتر) به ‏دست آمد. ‏

از آنجا که این نانوکاغذ سطح هموار پلاستیکی دارد، این پژوهشگران توانستند مدارهای ‏الکترونیکی با لایه ابتدایی پایه از جنس نانولوله کربنی را بر روی آن چاپ کنند. سپس ‏جوهری دی‌الکتریک و به دنبال آن جوهری نیمه‌هادی با استفاده از چاپ کردن، بر روی این ‏لایه پوشش داده شد. روند ساخت این ترانزیستور با نشاندن لایه دیگری از نانوله کربنی که ‏بعنوان هر دو الکترود و همچنین ابزار پشتیبانی ساختاری عمل می‌کند، به اتمام رسید. این ‏پژوهشگران در آزمایش محصول نهایی دریافتند که این ترانزیستور همان طور که برنامه‌ریزی ‏شده بود عمل کرده و بازده آن تنها 10% در هنگام خم شدن کوچک از دست می‌رود. ‏

اعضای این گروه تحقیقاتی اذعان دارند که ترانزیستور پایه نانوکاغذ ساخته آنها، هنوز ‏کارآمدی کافی برای رقابت با موادی که هم اکنون برای ساخت تجهیزات الکترونیکی ‏استفاده می‌شوند را ندارند، اما با برخی تغیرات ممکن است چین‌خوردگی حاصل از ‏ترشدگی با جوهر، کاسته شده و بدین ترتیب بازده افزایش یابد. اگر چنین شود، ‏مصرف‌کنندگان ممکن است به زودی بتوانند از رایانه‌ها، تلفن‌های هوشمند و دیگر ‏افزاره‌هایی که از ترانزیستورهای ساخته شده از منابع تجدیدپذیر و حتی قطعاتی که به راحتی ‏بازیافت می‌شوند، استفاده کنند.

به نقل از  nano.ir