حسودی ام را به عشقم ببخش...

فقط چند لحظه

جارویت را به من بده

آقای خادم...

کاش مثه یکی از همین گره ها ، یا نه یه کور دلمو گره بزنم به پنجره .........

زیباترین خاطره هامان نگفتنے ست

تصویر صحن خلوت و باران نگفتنے ست ...

بهتر این است که زائر اگر آمد به حرم

دو قدم عشق بورزد ، سه قدم فکر کند

... لایق وصل تو که من نیستم ، اذن به یک لحظه نگاهم بده ...

به دانه های برف هم حسودی می کنم...!!!

یک هفته ایست که ظرف نبات مان خالیست...؛

آه میکشیم و حسرت خراسان را...!

محبوب ترین پنجره دنیا ...

هوای صحن تو امشب چه سرد و یخ زده است

ولی به گرمی گنبد ، زائـــرت چه دل گرم است

آقـای ِ خـوب ِ مـن

مـن ، بـد !

ولـی ..

امـــــروز دلــتـنـگی

از هـمـیـن چـشـمـان ِ گـنـاه دیـده ام لـبـریـز شـد ...

مـگر نـه اینـکه آهــــوی ِ رمیــده ی چشــمان ِ مــرا تو ضــامنی ؟

رهــــایمـ نکن

بیش از همیشه دلتنـــگمــ

سلام آقا

آقا ؛عجیب دلم گرفته برایتان...!

ڪو آنـڪہ در خـور ڪرمـت آرزو ڪند ؟

مـا ڪاسـہ هــاے ڪوچـڪ و دسـت ِ تـو آبـشــار ...

دلم تنگ شده واسه حرم ...

کودکی ام یادش بخیر
گم می شدم در حرمت
پیدایم می کردی در دفتر گمشدگان
گمشده ام آقا
همان کودک سال های دور ...