در آینده احتمالا هیچ کس نمی خواهد که با هلیکوپترهای دیروزی و قدیمی پرواز کند. چندین پروژه گسترده در پنتاگون در دست اجرا است که در حال بررسی این مساله می باشند که در چندین دهه آینده، ناوگان هلی کوپترها چگونه خواهد شد یا می توان به طور گسترده تر از عبارت روترکرافت استفاده کرد و هم اکنون نیز بر روی برنامه هایی جهت رسیدن به آن نقطه کار می کنند.

همه چیز با طراحی شروع می شود. به تازگی ارتش، موافقت نامه های سرمایه گذاری تکنولوژی را به چهار شرکت حمل و نقل هوایی به عنوان گام اولیه در آینده وزارت دفاع اعطا کرده است به این معنی که در حال طرح مسیر به سمت نسل بعدی هواپیماهای عمودی بالابر برای تمامی شعبه های ارتش آمریکا برای 25 تا 40 سال آینده است.

این چهار شرکت که دو مورد از آن ها با عنوان هلیکوپترهای بل (کار با بوئینگ) و هواپیمای Sikorsky (کار با لاکهید مارتین ) شناخته می شوند و دو کمپانی کمتر معروف هواپیمایی AVX و هواپیمایی Karem، شروع به اصلاح طرح های اولیه، از شکل دادن های کم و بیش شبیه به هلی کوپترهای سنتی، برخی طراحی های روترهای شیب دار مانند همچون MV-22 Osprey، کرده اند. این مرحله که انتظار می رود 9 ماه به طول انجامد، دارای ریسک کمتر بوده و با عنوان برنامه نمایش فناوری چند نقش مشترک (JMR TD) و فاز اول شناخته می شود.

اگر همه چیز به خوبی پیش رود، طبق گفته های نیروی ارتش، در هفته اول ماه اکتبر در نهایت می توانیم نمایش هواپیما ساخته شده را ببینیم و آزمایش پرواز آن نیز تا اواخر سال مالی پنتاگون در سال 2017 صورت می گیرد.

از این تلاش ها چه چیزی حاصل خواهد شد؟ قطعا هواپیمای تولید شده بسیار سریع خواهد بود، برای مثال تیم Sikorsky-Boeing مبنای طراحی خود را هلیکوپتر X2 تجربی Sikorsky با طراحی غیر متعارف از دو روتور هم محور اصلی و یک پروانه فشار در عقب قرار داده اند که این هلیکوپتر توانست در سال 2010 با سرعت 250 گره پرواز کند و یا تقریبا به دوبرابر سرعت متوسط کروز هلیکوپترهای معمولی برسد. دیگر کمپانی های شرکت کننده در این پروژه، با هدف شاهکارهای مشابه در سرعت همراه با دیگر نشانگرهای کارایی بالا، ظرفیت حمل، و بهره وری سوخت در حال همکاری می باشند.

در حالی که ارتش مسئولیت این امر را به عهده دارد، بنیاد دارپا دارای مسئولیت های ویژه ای جهت طراحی های مدرن برای هواپیماهایی که قادر به تیک آف و فرود عمودی باشند، دارد. برنامه VTOL X-Plane دارپا در هفته های آینده ارائه می شود و برای الهام بخشیدن به اتصال خلاقانه بین مدل های بال ثابت و مدل های بال دوار، در نظر گرفته شده است و هدف از این امر، پرورش بهبودسازی های اساسی در پرواز VTOL است.

اهداف بلند پروازانه در برنامه VTOL X-Plane شامل سرعت بالای پایدار پرواز بین 300 و 400 گره، شناوری کارامد 75 درصدی و توانایی حمل بار مفید تا حداقل 40 درصد از وزن ناخالص هواپیما از 10000 تا 12000 پوند می باشد. این برنامه انتظار می رود که تا سال 2018 اجرا شود و توسط یک پرواز نمایشی برای اولین بار حدود 42 ماه پس از اعطای اولیه، پیگیری شود.

یکی از امیدوارهای اولیه برای VTOL X-Plane، موفقیت بوئینگ است که به تازگی مدل های فانتوم را بر روی وبسایت خود بطور برجسته ای به عنوان مثالی از نمونه اولیه سریع با همکاری دارپا،‌ نشان‌ داده است.

و سپس چشم انداز هواپیماى نیروى زمینى 2050 وجود دارد، ویدئوی ارسال شده به یوتیوب در جولای، نمایش بیشتری از روترکرافت های آینده را نمایش خواهد داد. طبق این ویدئو، " هوایپمای بالابر عمودی آینده، بیشتر و سریع تر پرواز می کند و در محدوده وسیع تری از شرایط محیطی انجام فعالیت خواهد کرد در حالی که محموله های سنگین تری را بلند خواهد کرد. این هواپیماها می توانند با سرنشین و یا بدون سرنشین باشند. عملیات پرواز می تواند به صورت اتوماتیک انجام گیرد و خلبان می تواند بیشتر از نقش یک فرمانده ماموریت را ایفا کند."

در این دیدگاه، شبکه های میدان جنگ گسترده و بسیار قدرتمند خواهند شد و فاصله بین انسان و ماشین برداشته خواهد شد. " داده ها به شبکه جهانی اطلاعات اجازه ارزیابی مجدد و طرح بندی پاسخ به تغییر موقعیت های تاکتیکی را می دهد. این اطلاعات منجر به هماهنگی بین سایبر و سیستم های انسانی خواهد شد."

در ویدئوی زیر، ویلیام اوئیس، رئیس اداره حمل و نقل هوایی در هواپیمایی ارتش ایالات متحده و توسعه تحقیقات موشکی و مرکز مهندسی، فن آوری های خیالی را به ذهن کسانی که در حال حاضر مشغول به توسعه ناوگان حمل و نقل هوایی هستند از جمله جنگجویان، مهندسان و و دانشمندان نسبت می دهد. اما او می گوید که به متفکرین حمل و نقل هوایی نیاز دارد.